Ένα όμορφο κείμενο... για σας αγαπητοί φίλοι που πολύ μου άρεσε:
Το Περιπτεράκι μου... από το φιλικό μπλογκ "Τα Κοραλένια λόγια..."
της φίλης και συγγραφέα Ζηνοβίας Μαρνέζη...
To περίπτερο θα ήταν κάπως έτσι...
(εγώ το γνώρισα... με πράσινο χρώμα... )
4 σχόλια:
Λαμπρινή μου σ΄ευχαριστώ και σου δίνω ένα μικρό κομμάτι από το βιβλίο μου ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΙ και ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ !
Ένα ραδιόφωνο έπαιζε τραγούδια και έκανε παρέα στην μικρούλα που μεγάλωνε μέσα στο περίπτερο του πατέρα της. Ξαπλωμένη πάνω σε μια κουρελού άκουγε και τραγούδαγε μωρουδίστικα….. "ανέβα το ταπέζι μου κούκα γυκιάαα και θπάστα όλα πάματα… αμαν γιαβούμ αμαν κουθούμ"
Τα χρόνια της τα μέτραγε με το ύψος του ταμείου. Οι πελάτες έβλεπαν απ’ το παράθυρο του ξύλινου κλουβιού κάτι μαλλάκια, μετά μισό κουτελάκι, ύστερα τα ματάκια της, μέχρι που ξεχώρισε ολόκληρο το προσωπάκι της. «Πόσο χρονών είσαι μικρούλα μου;» την ρώτησε μια μέρα μια κυρία.
«Είμαι πέντε ! Είμαι πέντε χρονών.» Απόρησε και η ίδια μόλις το συνειδητοποίησε. «Μαμά είναι πολλά τα πέντε χρόνια;»
Έτσι μεγάλωνε μέσα στο στενό κλουβάκι του περιπτέρου, μύριζε τις μυρωδιές απ΄ τις καραμέλες, τις τσίχλες, και τα τσιγάρα, ξεφύλλιζε τις φρεσκοτυπωμένες εφημερίδες και τα περιοδικά και άνοιξε το μυαλό της και η σκέψη της. Άκουγε τον κόσμο, μάθαινε την ζωή και την βιοπάλη και εκτίμησε τα απλά και καθημερινά πράγματα.
Zήνα μου... θαυμάσιο!!! το περιπτεράκι σου... και το πανέμορφο βιβλίο σου "αναίσθητοι και ονειροπόλοι! " ....
σου εύχομαι πολλές επιτυχίες!!
Εγώ ευχαριστώ που άφησες να δημοσιεύσω εδώ το κείμενό σου...
να΄σαι καλά!
¸.•°♡♡♫° ·.
Uma ótima semana!
Beijinhos do Brasil.
¸.•°❤❤♫° ·.
Ines, thank you so much!!! ... greetings!
Δημοσίευση σχολίου